Szkoła Podstawowa w Sokolnikach - spsokolniki.kolaczkowo.pl

Zadania pedagoga specjalnego

1. Współpraca z nauczycielami, wychowawcami, innymi specjalistami w zakresie szeroko pojętej pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej dziecku/uczniowi w tym:

• diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka w celu określenia mocnych stron,
• rozpoznawanie predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień
• rozpoznawanie  u  dzieci  przyczyn  niepowodzeń  edukacyjnych,  trudności  w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie w przedszkolu i szkole.

 2. Współpraca z zespołem nauczycieli w zakresie opracowania dokumentacji dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w tym IPET- Indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny i WOPFU-Wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia.

3. Wspieranie nauczycieli, wychowawców i innych specjalistów w kontekście doboru metod, form pracy, określaniu potrzeb uczniów.

 4. Podejmowanie zintegrowanych działań z nauczycielami i specjalistami; określanie kierunku:

• nad czym pracujemy?
• co chcemy osiągnąć?

5. Współpraca z podmiotami i instytucjami działającymi na rzecz dziecka i rodziny, w tym z:

• poradnią psychologiczno-pedagogiczną,
• placówkami doskonalenia nauczycieli,
• innymi przedszkolami, szkołami i placówkami,
• pracownikiem socjalnym,
• asystentem rodziny,
• kuratorem sądowym i innymi.

 6. Współpraca z rodzicami uczniów; podejmowanie działań wspierających, wspólne ustalenia dotyczące ujednolicenia oddziaływań edukacyjno- rozwojowych: szkoła – dom.

7. Pedagog specjalny prowadzi zajęcia specjalistyczne takie jak:

• zajęcia rewalidacyjne,
• zajęcia współorganizujące kształcenie specjalne,
• zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne,
• zajęcia terapeutyczne, zgodnie z programem profilaktyczno-wychowawczym szkoły.

Zajęcia emocjonalno-społeczne skupiają się głównie na rozwijaniu umiejętności związanych z rozpoznawaniem, rozumieniem i wyrażaniem emocji. Mają na celu wzmocnienie oddziaływań terapeutycznych i profilaktycznych w odniesieniu do dzieci i uczniów, którzy z różnych przyczyn: osobowościowych, rozwojowych, środowiskowych  mają problemy  w  zakresie  nawiązywania relacji  z rówieśnikami  i funkcjonowania w różnych sytuacjach społecznych, co przekłada się na poziom sukcesu osobistego, obraz samego siebie, prawdopodobieństwo występowania nieakceptowanych społecznie zachowań. Problemy emocjonalne, społeczne i „trudne” zachowania często przekładają się na kłopoty z nauką.

W ramach zajęć rozwijających kompetencje emocjonalno – społeczne rozwijane są następujące obszary:

• samodzielność,
• samoświadomość – budowanie adekwatnego obrazu własnej osoby (mocne i słabe strony, akceptacja swojej indywidualności, odrębności, tożsamości),
• motywacja wewnętrzna,
• rozpoznawanie emocji/uczuć własnych i innych osób, identyfikowanie emocji wywołanych sytuacją, pragnieniem,
• samoregulacja – panowanie nad emocjami, wyrażanie emocji/uczuć w sposób akceptowany społecznie,
• komunikowanie i rozładowywanie emocji,
• przestrzeganie norm i obowiązujących zasad,
• samokontrola, ocena własnego zachowania (przyczyn, skutków), praca nad sobą,
• odpowiedzialność,
• rozumienie zachowań/sytuacji społecznych, przyjmowanie perspektywy innych, przewidywanie zachowania innej osoby,
• rozpoznawanie zachowań asertywnych,
• rozumienie komunikacji, efektywne komunikowanie się i nawiązywanie pozytywnych relacji, kultury osobistej, manier, wyrażanie szacunku,
• empatia, cierpliwość, myślenie o innych, słuchanie innych,
• podtrzymywanie przyjaźni,
• radzenie sobie ze stresem,
• rozwiązywanie konfliktów/problemów, podejmowanie wyborów,
• skuteczne współdziałanie w zespole, funkcjonowanie w grupie,
• praca na rzecz innych, niesienie pomocy, udzielanie i wzywanie pomocy,
• zainteresowań i hobby.

Na     zajęciach    poruszamy     również     kwestie     budowania     zdrowych     relacji interpersonalnych. Posiadanie tych umiejętności jest niezwykle istotne, ponieważ mają wpływ nie tylko na jednostkę, ale na całe społeczeństwo.

4. Zajęcia logopedyczne

Skuteczność terapii logopedycznej zależy od współpracy logopedy z dzieckiem oraz rodzicem. Spotkanie z logopedą nie jest wystarczającym elementem terapii. Dlatego bardzo ważne jest zaangażowanie rodziców w systematyczne ćwiczenie z dzieckiem w domu. W tym celu po każdych zajęciach uczeń otrzymuje zestaw ćwiczeń jakie powinien wykonywać codziennie do kolejnego spotkania. Zaleca się aby ćwiczenia trwały minimum 10 - 15 minut dziennie. Systematyczność prowadzi do sukcesu. Im wcześniej nauczymy dziecko prawidłowej wymowy, tym mniej problemów pojawi się w przyszłości. Warto sobie uświadomić, że terapia nie musi być przykrym obowiązkiem.

Ćwiczenia logopedyczne w domu  mogą być świetną formą kontaktu rodzica z dzieckiem i jednocześnie chwilą przyjemnego relaksu. Każdy podjęty wysiłek należy nagradzać drobną przyjemnością: uśmiechem, buziakiem, „plusem”/naklejką na karcie motywacji, spacerem, łakociami. Ćwiczenia można wplatać w codzienne wspólne czynności, posiłki i domowe rytuały. Ważne jest, aby obie strony (i rodzic, i dziecko) czerpały radość i satysfakcję z tej formy bycia razem. Często postęp  w terapii osiąga się małymi krokami, a pozornie błahe zabawy i ćwiczenia wykonywane systematycznie niosą ze sobą poważne umiejętności i nawyki. Tempo postępów w terapii jest sprawą indywidualną, zależną od predyspozycji dziecka. Stały kontakt z logopedą i zaangażowanie się rodziców w program terapii pomoże osiągnąć sukces dzieciom.

W naszej szkole terapią logopedyczną zajmują się logopedzi, którzy

• przeprowadzają przesiewowe badania logopedyczne na terenie placówki w celu ustalenia stanu mowy uczniów;
• przeprowadzą kontrolę stanu mowy po wakacjach;

• zajmują się diagnozowaniem logopedycznym oraz odpowiednio do jego wyników, udzielaniem pomocy logopedycznej poszczególnym uczniom;
• prowadzą terapię logopedyczną dla uczniów w zależności od rozpoznanych potrzeb;

• podejmują działania profilaktyczne zapobiegające powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej;
• współpracują ze środowiskiem ucznia.

Tylko systematyczna, codzienna praca pozwoli utrwalić umiejętności kształtowane na zajęciach i prawidłowe nawyki.

5. Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne to jeden z rodzajów terapii pedagogicznej. Głównym celem tych zajęć jest niwelowanie przyczyn i objawów trudności w uczeniu się.

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne są polecane uczniom, którzy mają zaburzenia funkcji wzrokowych, słuchowych czy ruchowych. Pomagają przezwyciężyć skutki niepowodzeń szkolnych, tj. trudności w czytaniu, pisaniu oraz przywracają prawidłowe postawy uczniów wobec dalszej nauki.

Każdy uczestnik terapii ma do zrealizowania zestaw ćwiczeń indywidualnych opracowany przez nauczyciela w oparciu o zalecenia Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.

Podczas zajęć terapeuta wykorzystuje pomoce dydaktyczne, które podnoszą efektywność zajęć. Doskonałym narzędziem wykorzystywanym podczas zajęć jest oprogramowanie Eduterapeutica zakupione w ramach programu Aktywna Tablica.

Program pomaga w pokonywaniu trudności z zakresu dysleksji, dysgrafii czy dyskalkulii. Pozwala opanowywać podstawowe umiejętności szkolne poprzez:

-   ćwiczenia spostrzegawczości i koncentracji uwagi,

-   ćwiczenia poprawy pamięci i logicznego myślenia,

-   polepszanie funkcji wzrokowej wraz orientacji przestrzennej,

-   doskonalenie sprawności manualnej,

-  usprawnianie percepcji słuchowej, analizy i syntezy słuchowej, koordynacji 

     słuchowo-ruchowej i słuchowo-wzrokowej,

-   kształtowanie umiejętności porównywania, segregowania i samokontroli,

-   doskonalenie sprawności ruchowej,

-   poprawę umiejętności czytania,

-   ćwiczenia poprawiające grafikę pisma lub naukę pisania od podstaw,

-   kształtowanie procesów myślenia, tworzenia pojęć,

-   poprawę umiejętności liczenia,

-   nabywanie umiejętności stosowania poprawnej ortografii,

-   ćwiczenia relaksacyjne, ćwiczenia wyciszające.

Zadania pedagoga specjalnego

1. Współpraca z nauczycielami, wychowawcami, innymi specjalistami w zakresie szeroko pojętej pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej dziecku/uczniowi w tym:

• diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka w celu określenia mocnych stron,
• rozpoznawanie predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień
• rozpoznawanie  u  dzieci  przyczyn  niepowodzeń  edukacyjnych,  trudności  w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie w przedszkolu i szkole.

 2. Współpraca z zespołem nauczycieli w zakresie opracowania dokumentacji dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w tym IPET- Indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny i WOPFU-Wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia.

3. Wspieranie nauczycieli, wychowawców i innych specjalistów w kontekście doboru metod, form pracy, określaniu potrzeb uczniów.

 4. Podejmowanie zintegrowanych działań z nauczycielami i specjalistami; określanie kierunku:

• nad czym pracujemy?
• co chcemy osiągnąć?

5. Współpraca z podmiotami i instytucjami działającymi na rzecz dziecka i rodziny, w tym z:

• poradnią psychologiczno-pedagogiczną,
• placówkami doskonalenia nauczycieli,
• innymi przedszkolami, szkołami i placówkami,
• pracownikiem socjalnym,
• asystentem rodziny,
• kuratorem sądowym i innymi.

 6. Współpraca z rodzicami uczniów; podejmowanie działań wspierających, wspólne ustalenia dotyczące ujednolicenia oddziaływań edukacyjno- rozwojowych: szkoła – dom.

7. Pedagog specjalny prowadzi zajęcia specjalistyczne takie jak:

• zajęcia rewalidacyjne,
• zajęcia współorganizujące kształcenie specjalne,
• zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne,
• zajęcia terapeutyczne, zgodnie z programem profilaktyczno-wychowawczym szkoły.

Zajęcia emocjonalno-społeczne skupiają się głównie na rozwijaniu umiejętności związanych z rozpoznawaniem, rozumieniem i wyrażaniem emocji. Mają na celu wzmocnienie oddziaływań terapeutycznych i profilaktycznych w odniesieniu do dzieci i uczniów, którzy z różnych przyczyn: osobowościowych, rozwojowych, środowiskowych  mają problemy  w  zakresie  nawiązywania relacji  z rówieśnikami  i funkcjonowania w różnych sytuacjach społecznych, co przekłada się na poziom sukcesu osobistego, obraz samego siebie, prawdopodobieństwo występowania nieakceptowanych społecznie zachowań. Problemy emocjonalne, społeczne i „trudne” zachowania często przekładają się na kłopoty z nauką.

W ramach zajęć rozwijających kompetencje emocjonalno – społeczne rozwijane są następujące obszary:

• samodzielność,
• samoświadomość – budowanie adekwatnego obrazu własnej osoby (mocne i słabe strony, akceptacja swojej indywidualności, odrębności, tożsamości),
• motywacja wewnętrzna,
• rozpoznawanie emocji/uczuć własnych i innych osób, identyfikowanie emocji wywołanych sytuacją, pragnieniem,
• samoregulacja – panowanie nad emocjami, wyrażanie emocji/uczuć w sposób akceptowany społecznie,
• komunikowanie i rozładowywanie emocji,
• przestrzeganie norm i obowiązujących zasad,
• samokontrola, ocena własnego zachowania (przyczyn, skutków), praca nad sobą,
• odpowiedzialność,
• rozumienie zachowań/sytuacji społecznych, przyjmowanie perspektywy innych, przewidywanie zachowania innej osoby,
• rozpoznawanie zachowań asertywnych,
• rozumienie komunikacji, efektywne komunikowanie się i nawiązywanie pozytywnych relacji, kultury osobistej, manier, wyrażanie szacunku,
• empatia, cierpliwość, myślenie o innych, słuchanie innych,
• podtrzymywanie przyjaźni,
• radzenie sobie ze stresem,
• rozwiązywanie konfliktów/problemów, podejmowanie wyborów,
• skuteczne współdziałanie w zespole, funkcjonowanie w grupie,
• praca na rzecz innych, niesienie pomocy, udzielanie i wzywanie pomocy,
• zainteresowań i hobby.

Na     zajęciach    poruszamy     również     kwestie     budowania     zdrowych     relacji interpersonalnych. Posiadanie tych umiejętności jest niezwykle istotne, ponieważ mają wpływ nie tylko na jednostkę, ale na całe społeczeństwo.

4. Zajęcia logopedyczne

Skuteczność terapii logopedycznej zależy od współpracy logopedy z dzieckiem oraz rodzicem. Spotkanie z logopedą nie jest wystarczającym elementem terapii. Dlatego bardzo ważne jest zaangażowanie rodziców w systematyczne ćwiczenie z dzieckiem w domu. W tym celu po każdych zajęciach uczeń otrzymuje zestaw ćwiczeń jakie powinien wykonywać codziennie do kolejnego spotkania. Zaleca się aby ćwiczenia trwały minimum 10 - 15 minut dziennie. Systematyczność prowadzi do sukcesu. Im wcześniej nauczymy dziecko prawidłowej wymowy, tym mniej problemów pojawi się w przyszłości. Warto sobie uświadomić, że terapia nie musi być przykrym obowiązkiem.

Ćwiczenia logopedyczne w domu  mogą być świetną formą kontaktu rodzica z dzieckiem i jednocześnie chwilą przyjemnego relaksu. Każdy podjęty wysiłek należy nagradzać drobną przyjemnością: uśmiechem, buziakiem, „plusem”/naklejką na karcie motywacji, spacerem, łakociami. Ćwiczenia można wplatać w codzienne wspólne czynności, posiłki i domowe rytuały. Ważne jest, aby obie strony (i rodzic, i dziecko) czerpały radość i satysfakcję z tej formy bycia razem. Często postęp  w terapii osiąga się małymi krokami, a pozornie błahe zabawy i ćwiczenia wykonywane systematycznie niosą ze sobą poważne umiejętności i nawyki. Tempo postępów w terapii jest sprawą indywidualną, zależną od predyspozycji dziecka. Stały kontakt z logopedą i zaangażowanie się rodziców w program terapii pomoże osiągnąć sukces dzieciom.

W naszej szkole terapią logopedyczną zajmują się logopedzi, którzy

• przeprowadzają przesiewowe badania logopedyczne na terenie placówki w celu ustalenia stanu mowy uczniów;
• przeprowadzą kontrolę stanu mowy po wakacjach;

• zajmują się diagnozowaniem logopedycznym oraz odpowiednio do jego wyników, udzielaniem pomocy logopedycznej poszczególnym uczniom;
• prowadzą terapię logopedyczną dla uczniów w zależności od rozpoznanych potrzeb;

• podejmują działania profilaktyczne zapobiegające powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej;
• współpracują ze środowiskiem ucznia.

Tylko systematyczna, codzienna praca pozwoli utrwalić umiejętności kształtowane na zajęciach i prawidłowe nawyki.