Święta Jadwiga Królowa – Patronką naszej szkoły
23 kwietnia 2021 roku rozpoczął się proces wyboru patrona, wzorca i autorytetu do naśladowania. Po długim procesie przygotowawczo-informacyjnym w wyniku głosowania patronką szkoły została Święta Jadwiga Królowa. Uroczystość nadania szkole imienia oraz wręczenia sztandaru nastąpiła 11 listopada 2021, w 103 rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę.
Wybór tak zacnej postaci jest dla nas wielkim zaszczytem. Wynika on nie tylko z niezwykłej osobowości i zasług władczyni, ale również bezpośredniego związku Jadwigi z naszą miejscowością – Sokolnikami, która była wsią królewską. Za swojego panowania w 1385 roku Jadwiga zastawiła biskupowi poznańskiemu Dobrogostowi wieś Sokolniki, która w okresie średniowiecza była wsią służebną należącą do księcia Przemysła II.
Najważniejszą jednak kwestią, która zachwyciła naszą społeczność była działalność królowej na rzecz średniowiecznego Krakowa i jego mieszkańców,a tym samym wszystkich Polaków.
Pamięć o zasługach królowej Jadwigi oraz korzenie historyczne naszej miejscowości powinny być wzorem dla obecnych i przyszłych pokoleń naszych wychowanków i całej społeczności szkolnej. Aby tę pamięć zachować i kierować się wartościami, które wyznawała Królowa Jadwiga, pragniemy związać działania edukacyjne i wychowawcze z jej postacią.
Biografia Świętej Jadwigi Królowej
Była najmłodszą córką (prawnuczką króla Władysława Łokietka) króla Węgier i Polski Ludwika I Wielkiego i Elżbiety Bośniackiej. Urodziła się 18 II 1374 r. w Budzie. W dzieciństwie została przeznaczona na żonę Wilhelma Habsburga (zaręczona w 1378 r.), przez pewien czas przebywała na dworze wiedeńskim. Po śmierci najstarszej siostry Katarzyny w 1379 r. powróciła na Węgry, aby tu przygotowywać się do objęcia w przyszłości tronu węgierskiego, kształcić się, zdobywać wiedzę. Dzięki swoim kuzynkom Piastównom Annie i Jadwidze poznała język polski i naszą kulturę. Król Ludwik wyznaczył na tron Polski swoja córkę Marię zamężną z Zygmuntem Luksemburskim. Jednakże Maria po śmierci ojca została wybrana przez Węgrów na tron węgierski. Wówczas Polacy zażądali od Elżbiety Bośniackiej, aby do Krakowa przybyła jej córka Jadwiga. Koronowana na króla Polski została w katedrze wawelskiej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Bodzantę 15 lub 16 X 1384 roku. Za radą panów polskich i na ich prośbę Jadwiga zerwała zaręczyny z Wilhelmem i zgodziła się wyjść za mąż za starszego od siebie wielkiego księcia Litwy Jagiełłę. Można powiedzieć, że złożyła swoje życie w ofierze dla Boga i Polski. Jagiełło przyjął chrzest w katedrze wawelskiej 15 II 1386 r., a trzy dni później miał miejsce ślub Jadwigi nowym królem Polski. Koronacja Władysława Jagiełły odbyła się 4 III 1386 r. w katedrze wawelskiej. Jagiełło postanowił, że Litwini przyjmą wiarę katolicką. W lutym 1387 r. rozpoczęła się chrystianizacja Litwy od mieszkańców stolicy — Wilna. Jadwiga razem z mężem sprowadziła do Krakowa benedyktynów wschodniej reguły (w przewidywaniu misji na wschodzie), którzy celebrowali liturgię w języku słowiańskim.
Królowa zabiegała o pokój z Krzyżakami. Znana była z głębokiej religijności i wielkich dzieł miłosierdzia. Obdarowywała kościoły, m.in. katedrę wawelską, fundowała szpitale (czyli domy dla ubogich), wspomagała biednych. Swoje klejnoty przekazała na utrzymanie Akademii Krakowskiej. Pełna zasług i w opinii świętości odeszła do Pana 17 VII 1399 r., w kilka dni po śmierci swojej maleńkiej córki Elżbiety Bonifacji.
Piękne świadectwo o królowej Jadwidze dał ks. Jan Długosz: „Była ona bardzo powabna na twarzy, lecz obyczajami i cnotami powabniejsza; krzewicielka wiary katolickiej na Litwie (...) Ona przez Wielki Post i Adwent poskramiała ciało swoje włosiennicą i nadzwyczajnymi umartwieniami. Była pełna wielkiej szczodrobliwości wobec biednych, wdów, przybyszów i wobec wszelkich nędzarzy i potrzebujących. Nie było w niej lekkomyślności, nie było gniewu (...) pychy, zazdrości lub zawziętości. Odznaczała się głęboką pobożnością i niezmierną miłością Boga”.
Z chwilą śmierci rozpoczął się kult Jadwigi, wierni uciekali się do niej w modlitwach, otrzymywali łaski, o czym świadczyły liczne wota. Jednakże jej beatyfikacji dokonał dopiero papież Jan Paweł II w Krakowie 8 VI 1979 r., zatwierdzając publiczny kult, jakim cieszy się królowa Jadwiga „od niepamiętnych czasów”. Kanonizacja królowej Jadwigi miała miejsce również w Krakowie 8 VI 1997 r. Grób św. Jadwigi (jej relikwie) znajduje się w katedrze na Wawelu.W ikonografii św. Jadwiga najczęściej jest przedstawiana jako młoda królowa, w koronie z lilii andegaweńskich na rozpuszczonych włosach, z insygniami władzy (berłem i jabłkiem),często także z herbami Polski i Litwy. Liturgiczny obchód ku czci św. Jadwigi Królowej przypada na dzień 8 czerwca i ma rangę wspomnienia obowiązkowego.
Żródła
https://www.jadwizanki.pl/patronowie/sw-jadwiga-krolowa/
https://jadwiga.poznan.pl/sw-jadwiga/biografia-sw-jadwigi-krolowej/
http://www.sw-jadwiga.pl/parafia-15412/swieta-jadwiga-krolowa-15418
uzasadnienie wniosku wyboru patrona
